Pierwszy jesienny komin

Ha! Oto i on - mój pierwszy jesienny komin! Nie taki zwyczajny komin, przekładany na razy kilka, gdzie wiatr hula po szyi, a z każdym rozciągnięciem coraz bardziej. To jest komin TU-BI-SIO-WY. Ma grzać, grzać i jeszcze raz grzać, niech mój wiecznie zimny, rudolfi nos też ma coś z życia :) No i wyglądać też może :D Komin zrobiony jest z milusiego minky, które ostatnim razem do mnie przyszło. Dorobiłam mu guziki, dziurki i mam :D Może teraz przestanę co chwilę chorować :p

Nie żebym była jakaś nieskromna czy coś, ale zwykle jak coś zrobię to mi się bardzo podoba (no w końcu mistrzem krawieckim nie jestem, więc dlaczego ma mi się nie podobać ;D), bo po pierwsze sama sobie wybieram co i z czego robię, a jak mi nie wychodzi to poprawiam w nieskończoność. A tutaj trochę mnie minky rozczarowało. Zadowolona jestem, ale... no właśnie jest to ALE. Wzorem są kolorowe grochy na czarnym tle. I pięknie! Tylko dlaczego spod minky prześwituje BIEL. No to mnie denerwuje, ojjjj... Teraz już troszkę mniej, prawie wcale, ale jak szyłam, to się tak nakombinowałam, żeby nie było widać... a i tak widać.

Co nie zmienia faktu, że wreszcie będę miała coś, co naprawdę mnie przed wiatrem i zimnem ochroni, a do tego ma GROSZKI :D

Nie wiem tylko jeszcze gdzie te guziki nosić - na bok czy z przodu, jeszcze się zastanawiam (z tyłu było niewygodnie). Z boku fajnie ucho grzeją :D

A pochwalę się jeszcze, że dziś będąc na niciowych zakupach kupiłam sobie neonka :D Zrobiłam to, gdyż będąc latem w djorze (zwanym dalej second-handem) znalazłam przeboskie cudo bez rękawów, neonowe właśnie. Cudo niestety gigantyczne oczko ma (na samym środku!), więc postanowiłam z bluzki zrobić letnią narzutkę. Teraz to już raczej na przyszły rok :p Stąd neonowa nić, a jak zobaczyłam jednego neonka, to wzięłam też drugiego :D Koniec historii. Zmykam, baj!